Aksaray’ın, daha hızlı kalkınma- gelişme ve değişimini isteyenler, Milletvekili Cengiz Aydoğdu’nun başkanlığında birleşmekten geçtiğini kabul etmesi lazım. Bu öneriyi beğenenler, beğenmeyenler olacaktır. İki tarafa da saygı duyarım. Uymayanlardan beni kınayanlara da hoş görü ile bakarım. 1989 yılında Aksaray Vilayet olacakta ne olacak diyen bir sürü okumuş cahilleri, parti bağnazlarını gördük, tanıdık. Şükür sonunda onların dediği olmadı.

Ben dersimi, Demokrat, Adalet- Doğruyol, Cumhuriyet Halk Partisi ve özellikle Anavatan Partilerinin iktidar döneminde, okuduklarımdan, dinlediklerimden, özelikle yaşadıklarımdan aldım. Aksaray siyasetçileri, ileri gelenleri, iş adamları, basını ve Sivil Toplum Örgütleri hiçbir zaman iktidarın güçlü isimlerinin yanında yer almadılar. Aksaray’a hizmet gelmesinde destek vermediler, saygı göstermediler. Aksaray, çok şeyler kaybetti, kaybetmeye de devam ediyor.

Siyasi bağnazlıktan dolayı, bazı siyasetçileri anlayabilirim. İş adamlarını, basın mensuplarını, özellikle Sivil Toplum Örgüt başkanlarını anlamam söz konusu olmadı, olamazda. Çünkü bunlar hizmetin nereden, nasıl ve kiminle geleceğini bilen ve birlikte hareket etmenin faydalarını bilenlerdir. Başarılı illere baktıklarında bu gerçekler ortadadır, görmemek imkansızdır.

Demokrat Parti zamanında Devlet Bakanı Medeni Berk, Adalet- Doğruyol partileri döneminde Milletvekilleri Yaşar Arıbaş, Avni Kavurmacıoğlu, Mahmut Öztürk, CHP döneminde Abdullah Emre İleri, Anavatan Partisi döneminde kurucusu ve Ankara Büyük Şehir Belediye Başkanı Mehmet Altınsoy ve Milletvekili Raşit Daldal ile bürokraside de Aksaraylı birçok isme yeteri kadar Aksaraylı destek vermeyerek, devamlı bindiği dalı kesti. Dedikodu ve iftira ile vakit geçirdi.

Peki siyasetçilerde kusur yok mu, olmaz olur mu? Elbette var. Türkiye’de iktidar partisi vekilleri- il-ilçe başkanları İktidarı temsil ediyorlar. İktidar ne demek?  Bir işi yapabilme gücü veya bir işi başarabilme yetkisi ve yeteneği. Şimdi siz elinde iktidar gücü olanla kavga eder veya onunla diyalog kurmaz aleyhinde olursanız ne olur?  Onlar belki yerlerini kaybederler. Aksaray’a, gelecek hizmetler gelmez veya çok azı gelir. Ne yazık ki Cumhuriyet döneminde de hep böyle olmuştur.

İktidar gücünün yanında, Devleti temsil eden Vali, Halkı temsil eden Belediye Başkanı, Üniversite Rektörü, iktidar- muhalefet temsilcileri, Sivil Toplum Örgüt başkanları, iş adamları, Aklı ve irfanı olanların birlikte bir takım ruhuyla çalışmasıdır.  Bu takımında bir antrenörü, olmak zorundadır. Aksaray’ın bugünkü durumunda takımın antrenörü Milletvekili Cengiz Aydoğdu’dur. Bunu görmemek veya inkâr etmek akla ziyan, Aksaray’a kötülüktür.

Yaşanılan bir anı; rahmetli Mehmet Altınsoy Ankara Büyük Şehir Kurucu Belediye Başkanı iken, bir Ramazan Bayramı’nda, Ankara’yı bırakarak Aksaray’a bayramlaşmaya gelmişti. Önce parti binasında bayramlaşma oldu. Sonra bugünkü Emekliler Evinin yirmi metre batısında Belediyenin yaptırdığı Park Pastanesi vardı. Halkla bayramlaşmaya burada devam edilmesi teklifini, Altınsoy da kabul etti. Bir saat kadar oturuldu halktan gelen 100-150 kişi anca oldu. Altınsoy’a ve partisine tavır koyduruluyordu. Gerçekte bu tavır hizmete karşı konuyordu.

Bir gerçekte; !984’te Altınsoy Ankara Büyük Şehir Belediye Başkanı olduğunda; Belediye’nin 24.998 kadrolu çalışanı vardı, Altınsoy’dan evvel ihtilalcilerin başkan olarak atadığı Paşa döneminde kadrolu personelin yaklaşık, on bini kaçmış veya işten çıkarılmış. Ciddi personel eksiği ve yarım kalmış sayısız ihale vardı. Yüzlerce yeni ihale yapılıyordu. Ama Aksaray’da söz sahibi olanlar, iş arayanları işe girdirme ve ihaleden iş almayla meşgul değildi. Meşguliyetleri; Turgut Özal ve Mehmet Altınsoy’a karşı olmaktı. Onuda başardılar

      HAYROLA, MUVAFFAK OLA, MUZAFFER OLA.