Her yıl fırsat buldukça doğup büyüdüğümüz sıla ziyaretimizi bu yıl da gerçekleştirdik.
Kaldığım 15 günün anılarını siz hemşerilerimle paylaşmak istedik. Bu anılarımızı İki ana başlıkta topladık.
Mutlu Anılarımız:
*Yıllardır görmediğimiz çocukluk arkadaşlarımızı gördük ve anılarımızı yad ettik,
*Yıllardır imardan mahrum edilmiş; doğup büyüdüğüm Kurtuluş Mahalleme imar gelmiş yeni, yeni binalarla çehresi değişmiş,
*Üniversite öğrencilerinin varlığı ile şehre bir hareket ve canlılık gelmiş,
*Çok güzel ve nezih yiyecek, içecek ve gıda işletmeleri açılmış. Reklama girmemesi için adını vermiyoruz oturduğumuz pastanenin bir örneğini Ankara’da görmedik.
*Şehrin çevresindeki tarihi ve turistik alanlarına yapılan mesire alanları ve yapıları gerçekten takdire şayan,
*Gezdiğimiz köylerde hiç tanımadığımız insanların yakınlığını ve misafirperverliğini gördük.
Özellikle halk pazarı satıcılarının samimi ve dürüstlüğünü takdir ettik. İçimize sinerek, gönül rahatlığıyla tüm kışlık gereksinimlerimizi onlardan satın aldık,
*Tanıştığımız birçok kişiden bazı yakınlarımızdan bile görmediğimiz sevgi ve saygıyı gördük.
Mutsuz Anılarımız:
*Hızlı büyümenin etkisi ve düzensiz şehir planlamasıyla araç ve yaya trafiği tam bir keşmekeş,
*Bazı sürücü ve yayaların saygısızca ve bencilce yollarda terör estirdiklerini gördük. Avrupa ve büyük şehirlerde rahatlıkla araba kullanmış bir kişi olarak Aksaray’da arabamı kullanamadım.
*Ulu ırmağımızın küresel iklim krizi nedeniyle kuruduğunu gördük. Bu elde olmayan nedenler ancak ırmak yatağının boylu boyunca çöplüğe dönüştüğünü üzülerek gördük. Burada pislik adına ne ararsanız var. Bu durum çevre ve insan sağlığını da tehdit eder.
Buradan yerel yöneticilerimize sesleniyorum: Artık küresel iklim krizi sonucu ırmağımız akmayacak olduğuna göre bu ırmak hattımıza yeni ve değişik bir projeyle bir değişiklik yapalım. Bunun içinde bir proje yarışması ilan edin. Umarım çok uygun ve yararlı projeler çıkacaktır.
“Umarım gelecek bir sıla ziyaretimizde mutsuz ayrılmayız.”
Sevgi ve Saygılarımla