“Lütfen engellilerimizi sadece bir gün değil her gün hatırlayalım ve engellilerimize engel olmayalım.”
İnsan hayatında başına nerede ne zaman, ne geleceği bilinmez. Geçirilen bir kaza, doğuştan ve sonradan yakalanılan bir hastalığın sonucu organlardan birinin kaybedilmesi veya fonksiyonunu yitirmesi engelli olma nedenleridir.
Bizler her an engellilerin durumuna düşebileceğimiz düşüncesiyle onlara üzülmek ve acımak yerine; onların hayatlarını kolaylaştıracak koşulları oluşturmalıyız. Sokakta gördüğümüz bir engellinin koluna girerek karşıya geçmesini sağlamak başta insani görevlerimizden olmalıdır. Çocukluk yıllarımda kekeme bir sınıf arkadaşımın taklidini yapmıştım; aklıma geldikçe hala içim sızlar.
Bunlar bizim zeka düşüklüğü olan kendi çocuklarımız da olabilir; bunlara karşı kesinlikle sakat, özürlü ve eksik gibi onur kırıcı sıfatlar kullanmamalıyız. Maalesef toplum bunlara utanmadan, sıkılmadan; “Kel Hasan, Kör Salih, Sağır Mahmut, Güdük Cemile” gibi sıfatlar ulayıp alay konusu etmektedir. Tüm bunların yerine engelli terimini kullanmak en uygunu olacaktır.
Bunlardan bahsederken sakatlar terimini de kullanmamak gerekir. Buradan derneklerinde kullandıkları “Sakatlar Derneği” terimini de kullanılmasını şiddetle ve nefretle kınıyorum. Bu tür tabelaların derhal ülke genelinde engel türleri ne ise “Engelliler Derneği.” Olarak değiştirilmelidir.
Aslında onların kimi zaman biz sağlıklı insanların yapmakta zorlandığı işleri inanılmaz bir yetenek ve çabuklukla yaptıklarına tanık olmuşuzdur. Ayak parmaklarıyla harika resimler yaratan anadan doğma ressamlar; kör olduğu halde çalıp söyleyen başarılı müzisyenler görmüyor muyuz?
Bu örnekler bize; engellilerin merhamete ihtiyacı olan aciz kimseler olmadığını; sadece desteğe ve ilgiye ihtiyaçları olduğunu göstermektedir. Önemli olan yüreğimizde ruhumuzda yer eden ve bizi esir alan zihnimizdeki engelleri yok edebilmektir.
Onların da ülkemizin kaynaklarından eşit yararlanma hakları vardır. Bugün için sağlıklı olabiliriz; ancak bir saniye sonra engelli olmayacağımızı kim garanti edebilir. Bakın bunu denemesi bedava; kapatın gözlerinizi beş dakika, evinizin içerisinde bir dolaşın bakalım. Kapatın kulaklarınızı beş dakika bakalım etrafta neler konuşuluyor. Bağlayınız bir elinizi veya ayağınızı giysilerinizi giyip çıkartın.
Bu konuda devlete de ağır sorumluluklar düşmektedir. Şehir planlaması yaparken engelli vatandaşlarımıza özel tasarımlı mimari kriterler uygulanmalıdır. Maalesef bunun gereği gibi tasarlanıp uygulanmadığını görüyoruz.
Bu vesileyle Bir gün değil her gün hatırlamak dileğiyle onları canı gönülden saygı ile selamlıyorum.