Günler, aylar, seneler bir bir geçti
Gül değil bahçemde, dikeneler açtı
Ne yapsam da olmuyor, tadım kaçtı
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Ne çabuk ta yaş almışı geçti, gidiyor
Beden ağırlaştı, sürekli arıza veriyor
İlaçlar bile küsmüş ki, deva olmuyor
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Katlanacak dert değil ki, katlansam
Hangi tarafı tutsam, kime anlatsam
Dinleyen olsa da, derdimi dinletsem
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Kederlerime derdimi, katıp boyadım
Az güldüm, ama ömür boyu ağladım
Küllenmemiş ateşle, bağrımı dağladım
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Derdimi anlatsam, sen ne anlarsın
Gül bahçesine konar, gülü ararsın
Derdin büyüğü içimde, bilir misin?
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Ötme artık, bu yürek kan ağlıyor
Dilinden çıkan nameler içimi dağlıyor
Tan yeri ağırmış yine sabah oluyor
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM
Ağlatma Mustafa’mı ağlatma yeter
Derdi kederi bağrına basarak yatar
O Allah ki bir gün ölçer, biçer, tartar
Gel nalân etme bülbül, VİRANEYİM