Dünya, her geçen gün daha da kararıyor. Bir çocuğun gözyaşı, bütün insanlığın utancını barındırıyor. Gazze’de bir kız çocuğu, babasının ardından gözyaşları içinde şu cümleleri kurdu:

“Baba hayattayken hayat farklıydı. Babalarımız bizimle zorluklar arasında dururdu. Bizi sıcak tutardı, beslerdi, severdi. Şimdi o gitti ve dünya daha soğuk, daha sert. Şimdi bizi kim koruyacak?”

Bu sözler, sadece bir çocuğun acısını değil, insanlığın ne kadar karanlık bir noktaya sürüklendiğini gösteriyor. Zulmün dini, dili, ırkı yoktur. Zalim, zalimdir. Mazlum da mazlum. Ve biz, mazlumdan yana olmadıkça adaleti kaybederiz.

 “Bir topluma olan kininiz, sizi adaletsizliğe sevk etmesin. Adil olun, bu takvaya daha yakındır.”
(Maide Suresi, 8. Ayet)

Zulme karşı sessiz kalmak, zalime ortak olmaktır. Adalet, sadece kendi milletimiz veya inancımız için değil, tüm insanlık için olmalıdır.

 “Zulme engel ol, gücün yetmezse sözle karşı koy, ona da gücün yetmezse kalben buğz et; bu ise imanın en zayıf derecesidir.”
(Müslim, İman, 78)

Kalbimiz hâlâ sızlıyorsa, vicdanımız diri demektir. Ama artık susmak, sadece zayıflık değil, insanlığa ihanettir.

 “Bir çocuğun gözyaşı, bir milletin onurudur.” – Mahatma Gandhi

“Mazlumun ahı indirir şahı.” – Atasözü

Peygamber Efendimiz (sav), yetimlere gösterilecek merhametin mükâfatını şöyle anlatır:

“Ben ve yetimi himaye eden kimse, cennette şöyle yan yana olacağız.” (işaret parmağı ve orta parmağını yan yana getirerek gösterdi.)
(Buhârî, Edeb 24)

Bu sözler, sadece ahireti değil, bu dünyada da vicdanı olan insanların sorumluluğunu hatırlatıyor. Kalbini ara... O minicik yüreklere sevginin bir parçasını ödünç verebilir misin?

Mazlumun dini, dili, ırkı sorulmaz. Zalim kim olursa olsun, onun karşısında olmak bir insanlık borcudur. Gazze'deki kız çocuğunun acısı, sadece bir coğrafyaya ait değildir. O acı, insanlığın kalbine kazınmıştır.

Bugün, hepimiz kalbimizi yoklayalım: İçimizde hâlâ merhamet varsa, hâlâ umut vardır.