Bazen bir insan gelir, bir şehri öylesine sever ki, o şehirle adeta özdeşleşir. Adını duyduğunuzda o şehir gelir aklınıza… İşte Rasim Gül abim de o isimlerden biriydi.
Teşbihte hata olmasın, o adeta bir Aksaray delisiydi.
Aksaray’a gönlünü, ömrünü, fikirlerini ve emeğini vermiş bir adamdı. Öyle ki, Aksaray için çarpan bir yürek, Aksaray için atan bir kalpti onunki.

Geçtiğimiz günlerde onu anlatmaya çalıştığım bir yazı kaleme aldım. Amacım ne takdir görmekti, ne de teşekkür almak. Çünkü Rasim abi artık bu dünyada değil. O artık menfaat gözetilecek biri değil, aksine rahmetle anılacak bir insan. O yazıyı yazarken içimden ne geçiyorsa, ne hissediyorsam onu döktüm kaleme. Samimiyetle, içtenlikle, vefayla…

Ama gördüm ki, samimi bir söz her zaman yerini buluyor. Yazıyı okuyanlardan gelen güzel geri dönüşler beni hem duygulandırdı hem de umutlandırdı. Rasim abimin evlatları, Ali Gül ve Gökçen Hanım beni arayıp teşekkür ettiler. Çok duygulandım. Çünkü yazdığım cümleler birilerinin yüreğine dokunduysa, bir evladın babasıyla ilgili yâdına değer bulduysa, bu benim için büyük bir onurdur.

Yine, Rasim abimin 65 yıllık dostu, ömrünün en eski tanığı Yusuf Köse abim de arayıp güzel sözleriyle beni hem onurlandırdı hem de duygulandırdı. Dostluğun, yoldaşlığın, vefanın ne kadar değerli olduğunu bir kez daha hissettirdi bana. Rasim abinin ardından onun gibi kıymetli dostlarının da hâlâ dimdik durması, onun ne denli güçlü izler bıraktığının bir göstergesi.

Ben tüm bu sözleri “teşekkür alsam” diye yazmadım.
Ben, gerçekten inandığım bir değeri, kıymetli bir insanı anlatmak istedim.
Ama sağ olsunlar, gerek Rasim abimin ailesi, gerek dostları, gerekse gönül dostlarımız; yazıyı sahiplenip içtenlikle karşılık verdiler.

Buradan tekrar Ali Bey’e, Gökçen Hanım’a ve Rasim abimin kıymetli dostu Yusuf Köse abime gönülden teşekkür ediyorum. Nezaketiniz, vefanız ve güzel yüreğiniz için…
Ayrıca yazımı okuyup destek veren, paylaşan, duasını eksik etmeyen tüm dostlara da teşekkür ederim.
Allah hepinizden razı olsun.

Ve son olarak diyorum ki:

Vefasızlık, insanı küçültür. Vefa ise kişiyi yüceltir.
Herkesin ardında iz bırakmadığı, güzel bir sözle yâd edilmediği bir dünyada, Rasim Gül abim gibi arkasında dua bırakan insanlar nadirdir.
Allah ondan razı olsun. Rabbim onu cennetiyle mükâfatlandırsın. Mekânı cennet, ruhu şâd olsun…