Omurga deformitelerinin en sık görülen tipleri skolyoz, kifoz artışı, sagittal denge bozukluğu şeklindedir. Omurga deformiteleri, normal omurga profilinde anormal bir şekilde bükülme olduğunda ortaya çıkar. Bu durum çok sayıda nedenden dolayı ortaya çıkabilir. Hafif omurga deformiteleri sadece yakın izlem ile takip edilebilir. Bununla birlikte, daha ciddi vakalarda bir takım tedaviler, hatta ameliyat gerekebilir.

Normal omurganın boyutu, şekli, kıvrımlarının dereceleri kişiden kişiye değişir. Hiç kimsenin mükemmel derecede dümdüz bir omurgası yoktur. Yan taraftan bakıldığında, omurgada normal olarak kavislenmeler mevcuttur ve bunlar vücudun ağırlığı eşit olarak dağıtmasına, hareket şoklarına dayanmasına ve bazı hareketleri daha kolay yapmasına yardımcı olur. Özellikle de bel bölgesindeki çukurluk (lordoz) bebeklik çağında emeklemeden yürüyen pozisyona geçilmesiyle belirgin hale gelir. Yani, bu kavisler insanın doğası gereği bipedal hareketliliğinin değişimi boyunca süregelen adaptasyon mekanizmasının birer sonucudurlar. Sağlıklı bir omurga, yandan bakıldığında vücudunuzun önüne ve arkasına doğru kıvrılan, uzatılmış bir “S” şeklini andırır. Lordoz, boyun ve belin içe doğru kıvrımlarını ifade eder. Kifoz ise üst sırtınızın dışa doğru eğrisidir. Bu alanlar anormal şekilde eğrildiğinde, lordoz ve kifoz terimleri, belirli omurga durumlarını ifade eder. Omurga çeşitli nedenlerle anormal şekilde eğrilebilir. Bazen bu sorunlar doğumda mevcuttur. Diğer zamanlarda, büyüme süreci omurgayı etkiler. Yetişkinler için, genellikle yaşlanma sürecinin etkileri suçlanır. Artrit, osteoporoz ve dejeneratif diskler genellikle erişkin omurga deformitelerinde rol oynar. Yaralanmaları olan veya daha önce omurilik ameliyatı geçirmiş olanlar daha yüksek risk altındadır.

Hiperlordoz: Omurganın içe doğru eğrileri anormal hale geldiğinde hiperlordoz ile sonuçlanır. Bu, belde derin bir çukurluk şeklindedir. Bazı durumlarda boyunda da oluşabilir. Bu durumdan muzdarip olanlar genellikle abartılı, geriye eğik bir duruşa sahiptir. Kalçaları daha belirgin görünürken göğüsleri ve omuzları geriye doğru çekilebilir. Bu durum her yaşta ortaya çıkabilir. Genellikle sırtta aşırı kamburlukla (hiperkifoz) beraber görülür.

Hiperkifoz: Hiperkifoz, omurganın abartılı şekilde dışa doğru kabarık olmasını tarifler. Çoğu zaman torasik omurgada (veya sırtın üst kısmında) bulunan deformite, kambur bir duruş oluşturur. Üst vücut dik duramayarak öne ve aşağıya doğru eğilir.Yaşa bağlı vakalarda kifoz genellikle osteoporotik kompresyon kırıklarının sonucudur. Önceki omurga ameliyatları, kötü duruş ve disk dejenerasyonu da rol oynayabilir. Şiddetli kifoz, solunum ve sindirim sorunlarına, ayrıca sırt ve boyun ağrısına veya hareket kısıtlılığına neden olabilir.

Ankilozan Spondilit: Bu tip spondilit, omurganın eklemlerinde ve bağlarında iltihaplanma üretir. Enfeksiyonla ilişkisizdir. Zamanla eklemler ve omurlar birleşerek omurganın sertleşmesine ve hareketsiz kalmasına neden olur. Ankilozan Spondilit (AS) ayrıca kalçaları, kaburgaları, omuzları ve vücudun diğer eklemlerini de etkileyebilir. AS'nin nedenleri şu anda bilinmemektedir. Ancak, bazı araştırmalar genetik faktörlere işaret ediyor. Semptomlar, genellikle durum kötüleştikçe hareket eden alt sırtta ağrı ve sertliği içerir. Azaltılmış hareket açıklığı, göz tahrişi, kompresyon kırıkları ve hatta ileri vakalarda kalp problemleri ortaya çıkabilir.

Sağlıklı, mutlu ve ağrısız günler dileğimle…