Dağlar ne kadar yüksek olsa da aşılır
Her zorluğun sonunda menzile ulaşılır
Acı ızdırap çeke çeke sonunda alışılır
Kırma insan kalbini devası yoktur onun
Bedenin çürüse de şifayı Allah verir
Deva ondadır isterse set kayalar erir
Yaralı yürekleri ancak ki sahibi görür
Kırma insan kalbini devası yoktur onun
Dedi kodu belki laf olsun diye yapılır
Durduk yere ayaklara ipler takılır
Yapılan iyilikler tek tek başa kakılır
Kırma insan kalbini devası yoktur onun
Yıllarca taşırsın hep sırtından inmez
Vefa güzelliktir ama onu da bilmez
Her gün ölüme yaklaştığını görmez
Kırma insan kalbini devası yoktur onun
Ölüm var her gün yavaş yavaş geliyor
Ayırt yoktur herkes birer birer ölüyor
Yol uzun ve meşakkatli giden gelmiyor
Kırma insan kalbini devası yoktur onun
Mustafa’m ne günler gördün geçirdin
Ömrün beyhude geçti altmışa erdin
Hayatın boyunca çok sınavlar verdin
Kırma insan kalbini devası yoktur onun