Sen gideli aylar oldu yıl olacak
Sana verdiğim çiçekte mi solacak
Yokluğun kurşun gibi bağrımı delecek
Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni
Bir çırpıda her şeyi bitirip gittin
Ben bir şey yapmadım kendin ettin
Bir kullanılmış mendil gibi çöpe attın
Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni
Ağzın eğri gözün kör mü dedim
Senden başkasına yar mi dedim
Sadece sana mutluluk verdim
Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni
Ben senin boyun büküşünü sevdim
Mutluluk vermekti gayem derdim
Sana ben gül dalım ismini verdim
Yine de içimden kimse çıkaramaz seni
Sesini duyunca İçimden bir şey akardı
Bir kuş gibi yüreğim kanat çırpardı
Kalbim sızlar durmadan çarpardı
Yine de İçimden kimse çıkaramaz seni
Umudum çatlıyor artık sabır taşları
Dökülür gece gündüz gözün yaşları
Bundan sonra bas bağrına taşları
Yine de içimden kimse söküp çıkaramaz seni