Çocukken köyümde, yaz akşamında

Dam başta yatardık, ay ışığında

Papatya biterdi evin damında

Yıldıza bakardık ay ışığında

Horozlar öterdi, şafak sökerken

Ay doğup ufuktan, bir gör çıkarken

Kuyruklu yıldızlar kayıp akarken

Seyire dalardık, ay ışığında

Bazen ay bir hilal, bazen dolunay

Gökte, yıldızların adlarını say

Damlar çok hoş olur, en az üç dört ay

Kuş sesi duyardık, ay ışığında

Sap çekilir, harman yeri dolardı

Çobanlar çok güzel ağız bulardı

Kimi gider, kavun karpuz yolardı

Harmana saklardı, ay ışığında

Bulgurla tarhana dama serilir

Yanında mutlak bir yaşlı görülür

Akşam vakti, herkes köye derilir

Birdik, beraberdik ay ışığında

Koca ebelerim, metel söylerdi

Herkes, can kulağı ile dinlerdi

O günler, bir başka güzel günlerdi

Oyunlar oynardık, ay ışığında

Gençler, tokmak ile soku döverdi

İnsanlar birbirin sayar, severdi

Kışlık hazırlamak tüm köyün derdi

Kavutlar katardık, ay ışığında

Gündüz çelik-çomak, gece ay gördüm

Saklambaç, haralha, birbirdir derdim

Çüş bindi, körebe, çok şey öğrendim

Sütlü kemik vardı ay ışığında

Yazmakla tükenmez bizim oyunlar

Ağılda melerdi kuzu, koyunlar

Mazilerde kaldı işte tüm bunlar

Çoban görür kurdu, ay ışığında

Salih, o yılları ararım şimdi

Bazen de hayaller kurarım şimdi

Hasret yaraları sararım şimdi

Göklere bakarım ay ışığında

08/03/2022 Salih DEMİRCİER