Geçtiğimiz günlerde mahalli saz ve ses sanatçılarımızın Ali Şimşek önderliğinde memurların düğün ve salonda türkü söylemelerine tepki göstermişlerdi. Bu protestoları bende medyadan izleme imkânı bulmuştum. Dün beni arayıp konu ile görüşmek isteyen bir mahalli sanatçımız kendilerine destek vermediğimi ve köşeme alıp yazmadığımdan şikâyet ederek sitem etti.

       Evet, mahalli sanatçılarımızı çok yakından tanıyıp kendileri ile geçmişte sık programlar yaptım. Halende yapmaya devam ediyorum, yaz sezonu nedeni ile işlerinin yoğunluğu nedeni ile bir süreliğine bu programlara ara vermek durumunda kaldım.

       Ben kendilerini sonuna kadar destekliyorum, memur olan müzikseverlerin mahalli sanatçılara rakip olmalarına karşıyım. Memurlar bu işi hobi ve zevkine yapmaları gayet doğal. Ama bunu ticaret maksadı ile ikinci iş olarak yapıyorlarsa haksızlık ediyorlar.

       Müzikle ilgilenmek ve söylemek herkesin doğal hakkıdır. Bunu engellemek ise doğru değildir. Ancak bunu para karşılığı salonlarda yapıyorlarsa bunun yasal sorumluluk ve sakıncasını bağlı olduğu kurum yâda yasalar belirler. 657 tabi devlet memurlarının bu tür ikinci iş yapmaları hususunda kanun ne diyor bilmiyorum. Onu devletin kurumları daha iyi bilirler.

       Ancak burada iğneyi kendimize çuvaldızı başkasına batıralım misali birazda kendimizi sorgulamamız gerekmez mi? Bazı mahalli Sanatçılarımızı ve mahalli olmayı açmış profesyonel olmuş sanatçılarımız var. Ben bunları ayırıyorum, ama bunun dışındaki sanatçı geçinenlere de birkaç sözüm olsa gerek.

      Eğer ilimizdeki mahalli sanatçılarımız düğün ve gecelere çağrılmayıp memur olanlar çağrılıyorsa bunun kabahatini biraz da kendimizde aramamız gerekmez mi?

      Bunu bana dert yanıp sitem eden arkadaşa da anlattım. Ben yakinen biliyorum ki, birçok arkadaşı televizyona çıkararak kamuoyuna tanıtmak istedim. Bazılarını bir sefer çağırıp bir daha çağırmadım. Her şey insanın yüzüne söylenmiyor, yâda kırmak istemiyorsunuz, ama şimdi söyleyeyim.

      Toplumun karşısına çıkardığınız sanatçı geçinen kişi önce kılık kıyafetine,  oturuşuna, konuşmasına, davranışına ve hareketlerine dikkat etmesi gerekmez mi? Adam amele pazarına gider gibi Televizyon programına gelenleri biliyorum. Düğünlerde bazen bakıyorum sıradan bir insandan farkı olmayan kıyafetle onca insanın karşısına çıkıyorlar. Bu tarz oraya gelen yâda izleyenlere saygısızlık değil mi?

      İnsanlarla konuşup diyalog kurarken konuşmalarına bakıyorsunuz, sanki pazaryerinde salatalık satıyor. Eline iki gün saz alıp çalan kendisini İbrahim Tatlıses sanıyor. Kaprisinden, havasından geçilmiyor. Kusura bakmayın ama bunlar acı bir gerçek, şimdiye kadar söylemedim ama söyleyeyim.

      İlimizden Ulusal kanallara programa çıkan sanatçılarımız var. Sorun bakalım birde onlara oradaki sanatçı ve meslektaşlarına nasıl kendilerini yetiştirmişler.

       Kendilerini sevip saydığım ilimizin değerli sanatçıları var. Ben onlardan öncelikle aralarında henüz bu işi bilmeyen ve mesleğin hakkını vermeyen arkadaşlarını aralarından temizlesinler. Bunu yapamıyorlarsa Sevgili dostum Ali Şimşek bunlara bir süre davranış ve meslek eğitimi versin.

      Memur diye kıskanıp kızdığımız insanlar ile kendimizin mukayesesini yaparsak kalite ortaya çıkacaktır. İşe birde bu yönden bakmak lazım, insanlar neden bunları çağırıyor yâda onlara para veriyor işin bu tarafına da bakmak lazım.

        Türkü söylüyorum derken kafasına vurup gözünü çıkarırsanız sizi kimse bir yere çağırmaz. Bazen öyle türküler söyleyen arkadaşlar var ki inanın insan dinlemek istemiyor.

       Kesinlikle ben mahalli sanatçılarımıza karşı değil aksine dostlarıyım. Onların en fazla elinden tutmaya çalışan kişilerden birisiyim. Bir gün daha doğru dürüst saz çalıp türkü söylemesini bilmeyen kendisini mahalli sanatçı sanan bir arkadaşı tekrar televizyon programına çağırdım gelmedi. Meğer arkadaşa para verecekmişim, vermezsem gelmezmiş. Bu düşüncede olan bir insana ne dersiniz.

       Memurların önünü kesmenin en güzel yönü kaliteyi yükseltmek ve halkın gönlüne girmektir. Önüne gelen herkese mahalli sanatçı dersek kaliteli sanatçılarımızda bunların içinde kaybolur. Önce kendimize bakacağız, sonrada memurların parayla çalışması konusuna kurum amirleri eğilmeliler.