Nam ismim kalsın istedim izimi
Kahır ile çok dövsemde dizimi
En güzel yolda kullandım sezimi
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Özümce düştüm hak dava savına
Çıkmadım darda kalanın avına
Çok geldim bir güzel sözün tavına
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Aç dediler açamadım gözümü
Allah bilir kulu da bildi özümü
Düşünüp tartıp söyledim sözümü
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Bilirim bu halimden çile çektim
Gün oldu yarama tuz biber ektim
Çok gün oldu çatlayıp ölecektim
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Geçemem insanı vermeden selam
O bu şu demeden ederim kelam 
Düşünmedim hiç bir insanı kölem
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Ben buna inanarak böyle yaptım
Çok para pula ne şöhrete taptım
Bazı gönüllerden bir köşe kaptım.
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

Muzaffer kederlenme eyleme zar
Gizli saklı her şeyi bir gören var
İnşallah bir gün eyleyeceksin kar
İnsanlar ölürde insanlık ölmez.

2006
Muzaffer Özdemir
Mak. Müh.