Oldum olası; bazı değer ve varlıklarımızın bir güne endekslenip anılmasına karşıyım. Bunlardan birisi de Dünya Kadınlar Günüdür.

Kadınların sorunlarını bir güne bağlamak kadınlara bir parmak bal çalmadan öteye geçemez. Zaten kandırılmaya müsait bir yapıya sahip olan kadınlarımız da bu günden çok haz alır ve avunurlar. Üç Yüz Altmış Beş gün acı biber bir gün bir parmak bal.

Erkek ağırlıklı kurum ve kuruluşlarımız kadın hakları konusunda ikiyüzlü davranışlarını bir kenara koyarak bu günlerde ateşli bir kadın hakları savunucusu kesilirler. Konu temsile gelince de kadın her zaman yok sayılır. Bunu tüm meclislerdeki kadın katılım ve temsil sayılarından anlıyoruz. Bununla da yetinmeyip reklamlarda kadınları reklam objesi olarak bir güzel kullanmaktayız.

Kadınlarımızın da bundan pek şikâyetçi oldukları söylenemez. Tersine bundan hoşnut olup meslek haline getirenlerimiz bile var. Bazı kadın derneklerimizin; haklarını aramak yerine çiğ köfteli ve zenneli eğlence partileri düzenledikleri bilinen bir gerçektir. Yılda beş bin kadının hayat kadını olmak için müracaatta bulunduklarından haberleri bile yok.

Sekiz Mart’ı Dünya Kadınlar Günü olarak kutlayacaklara soruyorum:

Hangi Kadınların Gününü Kutluyorsunuz?

*Günün Yirmi Dört satını sırf kendi zevk ve âlemine adayan kadınların mı?

*Dördüncü eş olarak bir erkeğin haremine giren kadınların mı?

*On Üç yaşında evlendirilen ve anne olan küçük kadınların mı?

*Altı çocuğunu bakıp büyüttüğü halde bu altı çocuğun bir anaya bakmadığı kadının mı?

*Devletin vereceği İki Yüz Elli Lira ile evini geçindirmeye çalışacak kadının mı?

*Kadın sığınma evlerinde çocuklarından ayrı düşen kadınların mı?

*Koca dayağından felç geçirip yatağa bağlı kalan kadınların mı?

*Ev ekonomisine katkıda bulunmak için sokağın ayazında simit ve mendil satan kadınların mı?

Buradan kadınlarımıza sesleniyorum; öncelikle kendi içerinizde kadının statüsünü oluşturun ve hakkınızı arayın. Bu işi biz erkeklere bıraktığınız sürece daha çok beklersiniz.