Bana hem öğüt verir, bir yandan da sürerdin saban
Sözünü dinlemediğim zamanlar; dar gelirdi yaban
Yine de: yüzüme gülerek, elimden tutardın babam
Ne olur: affet beni affet, beni benim canım babam…
Derdin ki: arkadaşa fazla güvenme; kalemini çalar
Senin gizli diye söylediğin sırların; el aleme yayar
Hem de: ufacık bir çıkarı uğruna; seni urgana salar
Ne olur: affet beni, affet beni benim canım babam
Anlamlar ve de hikmetler vardı; senin her sözünde
Dünyadaki en iyi saf insan bendim; senin gözünde
Başarım ve mutluluğum yatardı; yüreğinde özünde
Ne olur: affet beni, affet beni benim canım babam…
Sen hep benim iyiliğim için; ederken türlü nasihat
Bende sana kızar bakardım; eğri yüz, yaban, hoyrat
Vah tuh bana: utanmadan nasıl da kızardım hayret
Ne olur: affet beni, affet beni benim canım babam…
Her gün; çocuklarıma senin akli sözünü ediyorum
Onlara hamı tatlı, olgunu acı; yavrularım diyorum
Aç, açık kalsam da: onları yediriyor, giydiriyorum
Ne olur: affet beni, affet beni benim canım babam…
Ayrıcalık gözetmeden değer veriyorum; her sözüne
Kurbanlar olasım geliyor; o sakallı şefkatli yüzüne
Sen babasın ya: affedersin diye; bakıyorum gözüne
Ne olur: affet beni, affet beni benim canım babam…
1991